با دیدن سریال ماندگار دایی جان ناپلئون و رفتار عجیب دایی جان اولین چیزی که به ذهن آدم میرسه رفتار حکومت و در راس اون آقای خامنه ایه.
دایی جان و سید علی کاملا به هم دیگه شبیه اند. از اولش که بچه ها روی دیوار می نویسند ناپلئون خر است، دایی جان خودش رو به اون راه میزنه و به بچه ها میگه چرا دیوارو کثیف کردین؟ انگار نه انگار به خودش توهینی شده و انگار که فقط دیوار کثیف شده، نمونه ی این رفتار رو خامنه ای در سناریوی حتک حرمت امام اجرا کرد، که چرا به امام توهین کردید؟ انگار نه انگار که عکس خودش هم پاره شده بود.
دایی جان ناپلئون توهم خود بزرگ بینی داره و خودش رو شخص مهمی میپنداره که انگار تمام دنیا چشمشون به اونه، مش قاسم هم از روی ترس به تعریف و تمجید الکی از دایی جان میپردازه و دایی جان رو بیشتر در توهم خود بزرگ بینی فرو میبره. این رفتار هم از مشخصه های خامنه ایه، اطرافیان آقا با تعریف و تمجید و چاپلوسی بیش از حد اون رو در توهم ولی امر مسلمین جهان بودن فرو بردند، در حالی که در واقعیت رهبر یه کشور ضعیف جهان سومی با اقتصاد و صنعت درب و داغون و نفوذ کم در مجامع جهانیه که در اکثر رده بندی ها در 10 تای آخر قرار میگیره.
دایی جان به علت همین خود بزرگ بینی همیشه توهم توطئه و دشمنی رو هم در ذهنش می پروراند که نمونه ی بارز این خصلت در سخنان مقام رهبری در مورد دشمن دیده میشه، به ویژه اینکه دشمن مشترک دایی جان و خامنه ای انگلیسیها هستند.
مورد دیگر از شباهت ها مقایسه خود با شخصیت های بزرگ است، دایی جان فکر می کنه شبیهه ناپلئونه و همش تو زندگیش نشانه هایی از شباهتش به ناپلون پیدا میکنه، آقا هم از قدیم خودش رو با علی مقایسه میکرد و حتی در نماز جمعه ی قبل از روز قدس هم سرکوب بعد از انتخابات رو با رفتار علی با منافقین صدر اسلام مقایسه کرد
در آخر هم بازیچه قرار دادن مذهب برای رسیدن به اهداف هست که برای هر دو نفر خوب جواب داده، دایی جان با برگزاری روضه ی مسلم بن عقیل و جمع کردن عده ای از اراذل محل برای سینه زنی و به کمک آخوند حیله گر محله جلوی افشاگریه شوهر خواهرش رو میگیره، وصف دستاویز کردن مذهب توسط آقا رو هم که همگی زیاد شنیده اند و گفتنش تکرار مکرراته
دایی جان و سید علی کاملا به هم دیگه شبیه اند. از اولش که بچه ها روی دیوار می نویسند ناپلئون خر است، دایی جان خودش رو به اون راه میزنه و به بچه ها میگه چرا دیوارو کثیف کردین؟ انگار نه انگار به خودش توهینی شده و انگار که فقط دیوار کثیف شده، نمونه ی این رفتار رو خامنه ای در سناریوی حتک حرمت امام اجرا کرد، که چرا به امام توهین کردید؟ انگار نه انگار که عکس خودش هم پاره شده بود.
دایی جان ناپلئون توهم خود بزرگ بینی داره و خودش رو شخص مهمی میپنداره که انگار تمام دنیا چشمشون به اونه، مش قاسم هم از روی ترس به تعریف و تمجید الکی از دایی جان میپردازه و دایی جان رو بیشتر در توهم خود بزرگ بینی فرو میبره. این رفتار هم از مشخصه های خامنه ایه، اطرافیان آقا با تعریف و تمجید و چاپلوسی بیش از حد اون رو در توهم ولی امر مسلمین جهان بودن فرو بردند، در حالی که در واقعیت رهبر یه کشور ضعیف جهان سومی با اقتصاد و صنعت درب و داغون و نفوذ کم در مجامع جهانیه که در اکثر رده بندی ها در 10 تای آخر قرار میگیره.
دایی جان به علت همین خود بزرگ بینی همیشه توهم توطئه و دشمنی رو هم در ذهنش می پروراند که نمونه ی بارز این خصلت در سخنان مقام رهبری در مورد دشمن دیده میشه، به ویژه اینکه دشمن مشترک دایی جان و خامنه ای انگلیسیها هستند.
مورد دیگر از شباهت ها مقایسه خود با شخصیت های بزرگ است، دایی جان فکر می کنه شبیهه ناپلئونه و همش تو زندگیش نشانه هایی از شباهتش به ناپلون پیدا میکنه، آقا هم از قدیم خودش رو با علی مقایسه میکرد و حتی در نماز جمعه ی قبل از روز قدس هم سرکوب بعد از انتخابات رو با رفتار علی با منافقین صدر اسلام مقایسه کرد
در آخر هم بازیچه قرار دادن مذهب برای رسیدن به اهداف هست که برای هر دو نفر خوب جواب داده، دایی جان با برگزاری روضه ی مسلم بن عقیل و جمع کردن عده ای از اراذل محل برای سینه زنی و به کمک آخوند حیله گر محله جلوی افشاگریه شوهر خواهرش رو میگیره، وصف دستاویز کردن مذهب توسط آقا رو هم که همگی زیاد شنیده اند و گفتنش تکرار مکرراته
No comments:
Post a Comment